एकदा विजयनगर साम्राज्यामध्ये विद्युलता नावाची एक अहंकारी महिला राहायची. तिला त्याच्या स्वतःवर खूप गर्व होता. तसेच ती नेहमी तिच्या बुद्धिमत्तेचे प्रदर्शन करायची. तिने एक दिवस स्वतःच्या घराबाहेर एक बोर्ड लावला. व लिहलेले की, जो कोणी बुद्धिमान मला येऊन हरवेल त्याला 1000 रूपये मुद्रा देण्यात येतील.
अनेक विद्वानांनी तिचे आव्हान स्वीकारले, पण त्यांना यश आले नाही. मग एके दिवशी एक सरपण विकणारा माणूस आला आणि तिच्या दाराबाहेर जोरात ओरडू लागला. व त्याच्या ओरडण्याने चिडलेली विद्युलता म्हणाली की, “का ओरडतोयस?” मी येत आहे, मला सांगा हे लाकूड कितीला देणार?
त्या माणसाने सांगितले की तो तिला 'मूठभर धान्य' बदल्यात त्याचे सरपण देऊ शकतो. तिने होकार दिला आणि त्याला सरपण घरामागील अंगणात ठेवण्यास सांगितले. तसेच त्यानंतर एवढी कमी किंमत ऐकून विद्युलताचा आपल्या कानांवर विश्वास बसला नाही, म्हणून तिने विचारले, या लाकडांचे काय मिळणार? आता त्या माणसाने ठामपणे सांगितले की त्याने नेमके काय मागितले आहे ते तिला समजू शकले नाही. मग ती म्हणाली की जर तिला एवढी साधी गोष्ट समजत नसेल तर तिने लावलेला बोर्ड खाली करून 1000 सोन्याची नाणी द्यावी.
रागाच्या भरात विद्युलताने त्याच्यावर निरर्थक बोलल्याचा आरोप केला. तसेच सरपण विक्रेत्याने सांगितले की हे मूर्खपणाचे नाही आणि तिला त्याची किंमत समजली नाही. तिने या गोष्टी ऐकून विद्युलता लाकूड विक्रेत्यावर निराश होऊ लागली. तासाभराच्या चर्चेनंतर त्यांनी राजदरबारात जाण्याचा निर्णय घेतला. आता राजाने विद्युलताचे म्हणणे ऐकून घेतले आणि नंतर सरपण विक्रेत्याला त्याचे स्पष्टीकरण देण्यास सांगितले. विक्रेत्याने सांगितले की त्याला 'मुठभर धान्य' हवे आहे पण विद्युलताला त्याचे म्हणणे समजले नाही आणि तिने लाकडाच्या किंमतीबद्दल पुन्हा विचारले, यावरून हे सिद्ध होते की विद्युलता तिला वाटते तितकी हुशार नाही. राजाने लाकूड विक्रेत्याशी सहमती दर्शवली आणि विद्युलताला पराभव स्वीकारावा लागला. त्यांनी लाकूड विक्रेत्याला बक्षीस म्हणून 1000 रुपये दिले. मग तिला वाटले की लाकूड विक्रेता तिला फसवू शकत नाही आणि त्याने त्याच्याबद्दल संशोधन सुरू केले. लाकूड विकणारा दुसरा कोणी नसून तेनालीराम हा राज्यातील सर्वात हुशार व्यक्ती असल्याचे विद्युलताला समजले.
