डोहाळे गीत

Dohale Jevan Songs Marathi डोहाळे जेवण गाणी

पैल्यांदां गरभार कांत विचारी आडभिंती

पांची प्रकाराचं ताट रानी म्हईन झाल किती

पैल्यांदा गरभार कांत विचारी गोठ्यायांत

हौशा माज्या कांता घाला अंजीर वट्यायांत

पैल्यांदां गरभार डोळे लागले जिन्नसाचे

माजा ग बाळराज गरे करीतो फणसाचे

पैल्यांदां गरभार डोळे लागले ताकायाचे

माजी ती सूनबाळ हाये लक्षन पुत्रायाचे

पैल्यांदां गरभार डोळे लागले कारल्याचे

माजा ग बाळराज मळे धुंडितो मैतराचे

पैल्यांदां गरभार डोळे लागले कशायाचे

माजा बाळ आणीयीतो आंबे शेंदरी पाडायाचे

पैल्यांदा गरभार तिला सारकी येती घीरी

चांफा चंदन माज्या दारीं बसूं सावलीं त्येच्या नारी

पैल्यांदां गरभार तिला अन्नाची येती घान

हौशा ग भरतार देतो सुपारी कातरून

हिरव्या चोळीला ग बंदा रुपाया सारीयीला

माज्या त्या भैनाईला चोळी गर्भार नारीयीला

पांची प्रकाराचं ताट वर केळाची केळफणी

माज्या त्या भैनाईची वटी भरीती सवाशीनी

*****************

पैल्या मासीं रुक्मिनीशीं आली शिसारी अन्नाची

बाग केळी नारळीची त्रिपन केळी बकुळीची

केली ताकीत माळ्याला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

दुसर्‍या मासीं भिमकतनया चढलीसे गर्भ छाया

हर्षयुक्त यादवराया पालटली सर्व काया

प्रमु हर्ष मनीं झाला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

तिसर्‍या मासीं भिमकबाळी घालितसे चीर चोळी

पाट समया रांगूयीळी भोजनाला गूळपोळी

भोजनाशी उशीर झाला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

चवथ्या मासीं उभी द्वारी पुशी द्वारकिच्या नारी

विनोद करी नानापरी लाजे रुक्मिनी सुंदरी

गजरा येनीमंदी घाला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

पांचव्या ग महिन्यांत दिला मंडप बागेंत

पांची पक्वान्नांचा थाट पंक्ति बसल्यात आचाट

मधिं बसवा रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूस रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

सहा महिन्यांची सोहाळी किष्ण पूशीतो डोहाळी

आंबे पाडाचे पिवळे रुक्मिनीचें वय कवळें

वारा विंझनांनीं घाला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

सातव्या महिन्याच्या परी आंबुळी ग वेळा खिरी

अंगीं चोळी भरजरी पिवळं पातळ केशरी

वारा विंझनाचा घाला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

आठव्या महिन्या आठुंगूळ हार गजरे ग गोकूळ

माळ उंबराची घाला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पुसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

नऊ महिने नऊ दिवस झाली रुक्मिनी प्रसूत

बाळ जन्मलें मदन जैसें सूरव्याचे किरन

चांद लाजूयिनी गेला दिवस सोनीयाचा आला

किष्ण पूसे रुक्मिनीला दिवस सोनीयाचा आला

*****************

बाई मी पहिल्या माशीं उभी ग अंगणांत

मशी पावला रघुनाथ

बाई मी दुसर्‍या माशीं उभी ग वृंदावनीं

डाव्या कुशीला चक्रपाणी

बाई तिसर्‍या माशीं मुखावर दिसती लाली

भैना कोणत्या महिन्यांत न्हाली

बाई चवथ्या माशीं वर्णांचा येतो वास

माझ्या भैनाला गेले दिवस

बाई पांचव्या माशीं निरीबाई उंच दिस

तिचा भ्रतार एकांतीं पुस

बाई सहाव्या माशीं खाऊशी वाटे बहु

चल अंजनी बागत जाऊं

बाई सातव्या माशीं इच्छा झाली डाळींबाची

मला शिवा चोळी रेशमाची

बाई आठव्या माशीं मुलीनं ग घेतला छंद

मायबापांशीं झाला आनंद

बाई नवव्या माशीं नऊ महिने झाले पूर्ण

पोटीं जन्मलें श्री भगवान

बाई दहाव्या माशीं आणा दाई बोलवून

साडी चोळीची करा ग बोळवन

*****************

बाई पैल्या दिवशीं रुक्मिनीला न्हान आलं

गोताला बोलावनं केलं

बाई दुसर्‍या दिवशीं रुक्मिनी तोंड धुती

चिमन्या पानी पितीः

बाई तिसर्‍या दिवशीं धाडा सोनाराला चिठ्ठी

मागा चांदीची ताटवाटी

बाई चवथ्या दिवशीं घाली सासू ऊनऊन पानी

हातीं आईच्या तेलफनी

बाई पांचव्या दिवशीं बागेंत गेला माळी

रुक्मिनीच्या मखराला केळी

बाई सहाव्या दिवशीं धाडा सोनाराला पत्र

मागा सोन्याचं फूलपात्र

बाई सहाव्या दिवशीं करा कासाराला बोलवनं

हातीं सोन्याचं कंगवान

बाई सातव्या दिवशीं वान्याला धाडा चिठ्ठी

नारळ घाला विटीं

बाई आठव्या दिवशीं खिडकीत उभी राही

गोताची वाट पाही

बाई नवव्या दिवशीं पुरन पोळीचं जेवायान

गनागोताला बोलवान

बाई दहाव्या दिवशीं हळदीकुंकवाचा केला काला

देव इट्टल शांत झाला

बाई अकराव्या दिवशीं धई भाताचा काला केला

देव इट्टल शांत शाला

बाई बाराव्या दिवशीं वाज चौघडा दारोदारीं

इट्टलरुक्मिनीला केला पोषाक भारी

*****************

श्री वशिष्ट गुरूची आज्ञा वंदुनी आला

तो राजा दशरथ कौसल्येच्या महाला

स्थुल देह ओसरीवरती नृपवर चढला

देह सूक्ष्म माजघरीं संशयांत पडला

याला कारण कोठडींत पाहे नृप तो

महाकारण माडीवरी जाय त्वरीत तो

ही द्वारीं नच राहे उभी म्हणत तो

शोधितां परस्पर परसीं पाहुनि तिजला

म्हणे रुसून बसलि का निर्विकल्प छायेला

डोहाळे दशरथ पुसतो कौसल्येला

हे राजकुमारी काय आवडे तुजला

जे योगिजनांना योग सांधितां न मिळे

तें कौसल्येन पूर्ण ब्रह्म सांठविलें

तिज जवळी बसूनी राजा दशरथ बोले

पुरवीन कामना इच्छित वद या वेळे

ती नीजानंद आनंदीं रंगली

ती द्वैतपणाची बोली विसरली

तिशीं गोष्ट विचारित राजा मागली

आठवतें तुला का वर्‍हाद बुडवूनि गेला

पौलस्त्य तनय तो मत्स्यमुखीं दे तुजला

डोहाळे दशरथ पुसतो कौसल्येला

हे राजकुमारी काय आवडे तुजला

बोलतो कुठें रावण भुज आपटोनी

ती उठली शत्रूचें नाम ऐकतां श्रवणीं

म्हणे चापबाण दे दाहि शिरें उडवोनी

मी क्षणांत टाकिन कुंभकर्ण मारूनी

त्या इंद्रजिताला बाणें जर्जर करुनी

धाडीन यमपूरा बंधूसाह्य घेवोनी

मम भक्त बिभीषण लंके स्थापूनी

बंधमुक्त करीन सूर सारे या क्षणीं

धाडीन स्वर्गीं सन्मानें त्या झणीं

हें कार्य करीन मी पाळुनी ताताज्ञेला

डोहाळे दशरथ पुसतो कौसल्येला

हे राजकुमारी काय आवडे तुजला

घे शशांक वदनें नवरत्‍नांची माळा

मी चाप भंगितां घालिल भूमीबाला

घे अननस आंबे द्राक्षें ह्या वेळा

मीं प्रिया शोधितां देईल शबरी मजला

घे दास दासी रथ घोडे गे सुंदरी

हनुमंत दास तो माझा महिवरी

नौकेंत बैसूनि जलक्रिडा तूं ग करी

प्रियभक्त गुहक मज नेईल परतीराला

ही लाल पैठणी पांघर भरजरी शेला

डोहाळे दशरथ पुसतो कौसल्येला

हे राजकुमारी काय आवडे तुजला

झडपिली भुतांनीं पंचाक्षरीं कुणी आणा

इज नेऊनि दाखवा वैद्य बघुनिया शहाणा

तव उदरीं येईल वैकुंठीचा राणा

आशीर्वाद दिले मज श्रेष्ठीं नमितां चरणा

हे द्वारपाल गुरुजींना सांगित मम गोष्ट प्रियेची

तूं सांग कहाणी करुनि बहु सायास प्रीतीची

मम गोष्ट ऐकुनी दुत तो शीघ्र घेऊनि आला

त्या ब्रह्मसुताच्या वंदित नृप पदकमला

डोहाळे दशरथ पुसतो कौसल्येला

हे राजकुमारी काय आवडे तुजला

*****************

श्री भवानी मातेनें वर हा दिधला म्हणूनिया दिवस हा आला

मज वाटतसे आज पासूनी आपुला भाग्योदय खचितचि आला

तव मुखचंद्र प्रिये अशा या समयाला बहु खिन्न कशानें झाला

तव मनीं काय आवडतें , तव चित्त कशावरि जडतें , जरि असें फार अवघडत

पुरवीन तरी सांग मला तव चित्तीं जे सर्व मनोरथ असती

निज कांतेला डोहाळे अति प्रीती सरदार शहाजी पुसती

म्हणे जिजाई आवड स्वातंत्र्याची मज नको बेडी पारतंत्र्याची

हा विप्रछळ मज पहावेना , पारतंत्र्य मला सहवेना , मृत अन्न गोड लागेना

परदास्यानें मिळविलेली संपत्ति मज वाटे केवळ माती

निज कांतेला डोहाळे अति प्रीती सरदार शहाजी पुसती

मज वाटतसे तलवार ढाल घेवोनी निज घोड्यावर बैसोनी

या कामीं मरण जरी येई , तरी मला सुखदचि होई , या खेरीज इच्छा नाहीं

हे डोहाळे ऐकुनि शहाजी म्हणती बाळ हे करील बहु कीर्ति

निज कांतेला डोहाळे अति प्रीती सरदार शहाजी पुसती

*****************