श्रीदत्त विजय अध्याय नववा

श्रीगणेशाय नमः । ॐ गणेशदत्त गुरुभ्यो नमः । दर्शनासी लोक येत । तेणे उपद्रव होत । म्हणोनी एकांतात । जाती स्वामी कधी कधी ॥१॥

आश्रमाचे समिपत । डोंगर दर्‍या शेती असत । कधी कधी स्वामी जात । एकांताकारणे तेथवरी ॥२॥

ऐसेचि एकदा एकांतात । स्वामी बैसले ध्यानस्थ । एक सर्प तेथे येत । सुवर्ण रंगी तो असे ॥३॥

स्वामी सर्पाकडे पाहात । सर्प रुप पालटत । सात वर्षांचा कुमार तेथ । प्रकट पाहा होतसे ॥४॥

करोनी स्वामींसी नमस्कार । कुमार म्हणे दत्त दिगंबर । येवोनी आपण येथवर । उपकृत केले मजलागी ॥५॥

वर्षे दोन सहस्र । मी राहे येथवर । कधी सर्प रुपांत । अन्य रुपाने राहे कधी ॥६॥

हा सर्व परिसर । आपुलाच समजा येथवर । राहोनी आश्रम सत्वर । येथे एक बांधावा ॥७॥

ऐसे स्वामींसी विनवीत । निजरुप त्यासी दाखवीत । ते भव्य ऋषी असत । आश्वलायन नाम असे ॥८॥

असो ऋषी इच्छे प्रमाण । आश्रम होई निर्माण । ऋषींचे मूळ जे स्थान । मंदिर तेथे बांधले ॥९॥

असो एकांतातून । स्वामी आश्रमात येवोन । स्थिर तेथे राहोन । दुःख निवारीती लोकांचे ॥१०॥

एक प्रोफेसर येत । म्हणे कंबर दुखत । अनेक औषधोपचार केले म्हणत । वीस हजार खर्चिले ॥११॥

परी काही गुण न येत । स्वामी कृपा करा म्हणत । स्वामी तीर्थ देत । बरा होशील म्हणोनिया ॥१२॥

दुसरे दिनी दर्शना येत । म्हणे आज प्रथम अनेक वर्षात । तीन किलोमीटर चालत । दर्शनासी आलो मी ॥१३॥

अन्यथा थोडे जरी चालत । तरी कंबर दुखे अत्यंत । म्हणोनी कोठेही मी न जात । घरीच पडोन राहतसे ॥१४॥

ऐसे दुःखी कष्टी येत । स्वामी त्यांसी बरे करत । दोनशे लीटर तीर्थ । मंत्रोनी रोज करिती ते ॥१५॥

तैसेची यज्ञाची विभूति । सिद्ध मंत्रे तयार करिती । लोकांसी विभूति देती । व्याधी निवारणा कारणे ॥१६॥

एकदा एक स्त्री येत । पोटशूळ असे बहुत । स्वामी तीर्थ देते । पोटशूळ जाई निघोनिया ॥१७॥

मेडिकोंडूर गावातून । एका स्त्रिसी आणिती धरोन । आठ वर्षे झाली पूर्ण । रडत पाहा ती राहातसे ॥१८॥

स्वामी तीर्थ देत । प्राशन करी म्हणोनी सांगत । तीर्थ प्राशिता हसू लागत । रडे गेले पळोनिया ॥१९॥

ऐसे येती असंख्य । स्वामीकृपे बरे होत । श्रीस्वामी कल्पवृक्ष । कल्पिले सर्वां देतसे ॥२०॥

नागेश्वर नामक भक्त । विशाखापट्टण येथे राहात । सहाशे मैल दूर असत । स्वामीपासूनी गाव ते ॥२१॥

त्याच्या जावोनी स्वप्नांती । स्वामी सांगती तयाप्रती । सावध राही तुज वरती । गंडांतर आहे म्हणोनिया ॥२२॥

नागेश्वर सकाळी उठत । स्वप्न रात्रीचे आठवत । फोटो समोर उभा राहात । आणि प्रार्थना करितसे ॥२३॥

दत्त दिगंबर अवधूता । सर्वत्र चाले तुझी सत्ता । आमुचा एक तूची त्राता । गंडांतर हे टाळावे ॥२४॥

ऐसी प्रार्थना करोन । जाई कामावर निघोन । उंच ऐंशी फूटाहून । काम करीत होता तो ॥२५॥

वरोनी पडे अकस्मात । परी वरचे वरी झेली दत्त । दत्ताचे ते अदृश्य हात । न दिसती पाहा कोणासी ॥२६॥

अलगद हवेत तरंगत । हळूहळू खाली येत । खाली ढिगारा असत । कांच लोखंड तुकड्यांचा ॥२७॥

नागेश्वर मनी म्हणत । पडता त्या ढिगार्‍यात । मार लागेल बहुत । अंगात घुसती खिळे काचा ॥२८॥

परी दत्त अदृश्य रुपात । पकडोनी त्यासी ठेवीत । हळूहळू खाली आणित । आणि ठेविती जमिनीवरी ॥२९॥

त्या सर्व भंगार ढिगार्‍यात । छोटीसी जागा असत । जेमतेम पाऊले राहात । तेथे ठेविले भक्ताला ॥३०॥

ऐसा करुणेचा सागर । व्यापोनी राहे चराचर । असता शुद्ध अंतर । जीवन्मुक्ती देतसे ॥३१॥

रोज करावे ध्यान । कूटस्थी ठेवावे मन । ऐसे करता साधन । तृतीय नेत्र खुलतसे ॥३२॥

तृतीय नेत्र जव उघडत । देवदेवता दिसो लागत । चिदाकाशात प्रवेश प्राप्त । होतसे जाणा भक्ताचा ॥३३॥

डोळयासमोर अंधार दिसत । त्यासी भूताकाश म्हणत । अंधूक प्रकाश जव दिसत । चित्ताकाश त्या म्हणती ॥३४॥

पूर्ण शुद्ध होता चित्त । चित्ताकाश दिसो लागत । चित्ताकाशात दिसत । विविध स्तरातील देवता ॥३५॥

निळे स्वच्छ महाशून्य । चिदाकाश तेची पूर्ण । गुरु आणि परब्रह्म । चिदाकाशात दिसतसे ॥३६॥

ऐसे करावे साधन । एकांती बैसावे नयन झाकोन । कूटस्थी ठेवोनी मन । सोऽहम्‍ ध्यान साधावे ॥३७॥

हेचि साधन प्रहर । नित्य करावे निरंतर । तीन मासांती साक्षात्कार । द्त्तकृपेने होतसे ॥३८॥

व्हावी प्रगती अध्यात्मात । ऐसे ज्यासी वाटत । त्याने प्रतिदिनी नित्य । नेम करावा ध्यानाचा ॥३९॥

ध्याने ज्ञान होत । ध्याने मोक्ष मिळत । ध्यानाने देवता दिसत । तृतीय नेत्र खुलताची ॥४०॥

ऐसे स्वामी सांगत । सर्वां ध्यान करा म्हणत । जे कोणी ध्यान करीत । दिव्य अनुभव त्या येती ॥४१॥

गुंडू नरसिम्हाची पुतणी असत । चिटम्मा तिसी सर्व म्हणत । एक नागदेवता स्वामींसी सांगत । राहेन हिच्या आश्रयाने ॥४२॥

हिच्या आश्रये मी राहेन । आणि तुमची सेवा करेन । नागदेवता ऐसे म्हणोन । चिटम्मात शिरतसे ॥४३॥

सात वर्षांची ती असत । परी जव नागदेवता शिरत । सर्व कामे करु लागत । जेवण सुंदर करितसे ॥४४॥

ऐसा दत्त समर्थ । देवताही सेवा करत । देवदेवता येत । नित्य भेटण्या स्वामींना ॥४५॥

एकदा स्वामी मुंबईत । दीक्षितांचे घरी राहात । दीक्षितताईंसी म्हणत । रेणुकादेवी तुम्ही असा ॥४६॥

ताईंसी ते न पटत । तुम्ही काहीतरी बोलत । ऐसे स्वामींसी जव म्हणत । स्वामी म्हणती अवधारा ॥४७॥

तुम्ही देवी आहात । हे मी करीन सिद्ध । मेघल जवळ असत । ऐकोन ठेवी तिज म्हणती ॥४८॥

मुंबईत एक स्त्री असत । देवी तिच्याशी बोलत । तिच्याकडे जा म्हणोनी सांगत । ताई आणि मेघलला ॥४९॥

उभयता तिच्याकडे जात । ती त्यांचे करी स्वागत । म्हणे देवी मज सांगत । रेणुका येते म्हणोनिया ॥५०॥

रेणुका तव घरी येत । दत्त तिला पाठवत । वेणी आणिली असत । माझ्यासाठी रेणुकेने ॥५१॥

ती वेणी रेणुकेने । स्वहस्ते घालावी सांगणे । ऐसे म्हणोनी देवीने । सांगितले असे मजप्रती ॥५२॥

ऐसे स्त्री जव म्हणत । ताईंसी आश्चर्य वाटत । मेघलही आश्चर्यचकित । होवोनिया जातसे ॥५३॥

म्हणती स्वामी स्वयं दत्त । नरासी नारायण करीत । घरी येवोनी सांगत । वृत्तांत सर्व देवीचा ॥५४॥

स्वामी ताईंसी म्हणत । तुम्ही अनादि देवी असत । रेणुका कारण देहात । नित्य तुमच्या राहातसे ॥५५॥

महालक्ष्मी सूक्ष्मदेहात । राहोनी पाहा कार्य करीत । दुर्गा स्टेज तीन वर्षात । प्राप्त होईल तुम्हासी ॥५६॥

षोडषी त्रिपुरसुंदरी नित्य । राहे सोमचक्रात । तेणे सदगुण अनंत । असती तुमच्या माजी हो ॥५७॥

ऐसे स्वामी सांगत । मेघल होती ऐकत । तिची श्रद्धा बहुत । होती पाहा ताईंवरी ॥५८॥

तिसी स्वामी म्हणत । विशेष एक तुजप्रत । सांगतो ठेवी मनांत । श्रद्धा ताईंवरी म्हणोनिया ॥५९॥

जो ताईंवरी श्रद्धा ठेवीत । त्यासी ईश्वर प्रसन्न होत । परी हे कठीण कर्म असत । श्रद्धा ठेवणे ताईंवरी ॥६०॥

दुर्गा त्यांचे रक्षण करीत । जवळी कोणा टीकू न देत । विकल्प निर्माण करोनी मनात । दूर सर्वां ठेवितसे ॥६१॥

ऐसे मेघलला सांगत । अति शुद्ध तिचे चित्त । श्रीकृष्ण दर्शन देत । एके दिनी तिजलागी ॥६२॥

दुर्गा कवचाचे पाठ करीत । दुर्गा देवी दर्शन देत । कॅनडामध्ये जव राहात । देवी राहे सांगाती ॥६३॥

दुर्गा ताईंच्या रुपात । नित्य तिसी दर्शन देत । आणि मार्गदर्शन करीत । ध्यानामाजी येवोनिया ॥६४॥

देवी मंदिरात मेघल जात । अनेकदा ताई तेथे दिसत । कधी देवी प्रत्यक्ष सांगत । मीच ताई म्हणोनिया ॥६५॥

सदभक्तांच्या रक्षणार्थ । देवता मानव देहात । अवतरोनी कार्य करीत । परी कोणा न कळे ते ॥६६॥

ऐशा देवता अनंत । स्वामींसवे कार्य करीत । काही दिसत काही गुप्त । राहोनी कार्य करिती ते ॥६७॥

श्रीदत्त विजय दिव्य ग्रंथ । देवता राहती ग्रंथात । याची प्रचिती येत । श्रद्धावान भक्तांना ॥६८॥

ग्रंथ लेखन चालत । तव ताई ग्रंथ वाचीत । ग्रंथातूनी बाहेर येत । विविध चिन्हे देवांची ॥६९॥

ॐ चंद्रकोर चांदणी । बाहेर येती ग्रंथातूनी । ताई हे सर्व पाहोनी । विस्मित अति जाहल्या ॥७०॥

ताई म्हणती स्वामींप्रत । दिव्य ग्रंथ हा असत । केवळ लोककल्याणार्थ । निर्माण केला ग्रंथ हा ॥७१॥

या अध्यायाचे करिता पठण । गंडांतरे जाती टळोन । देवता देती दर्शन । ध्यान लागे भक्तांना ॥७२॥

॥ अध्याय नववा ॥ ॥ ओवी संख्या ७२ ॥