ती आदिवासी म्हातारी प्राणांतिक भयाने धडपडत डोंगराच्या कडेला गेली आणि चिकटून उभी राहिली पालीसारखी, खडकाला. उघडीवाघडी हजार सुरकुत्यांच्या कातडीत कोंबलेली हाडांची जीर्णाकृती. मी क्षणभर आदिवासी झालो आणि तिच्याकडे पाहिलं, अहो आश्चर्य - तिच्या एका थानाच्या गाठोळीवरून लोंबत होतं आपलं पार्लमेंट आणि दुसर्या गाठोळीवरून लोंबत होतं आपलं पार्लमेंट आणि दुसर्या गाठोळीवरून होतं आमचं साहित्यसंमेलन.
