Kids story : एकदा बिरबल दरबारात येण्यास उशिरा आला. बादशहा अकबर बिरबलाची आतुरतेने वाट पाहत होता. बिरबल दरबारात पोहोचताच अकबराने त्याला विलंबाचे कारण विचारले. तसेच बिरबल सांगू लागला की आज तो घराबाहेर पडत असताना त्याच्या लहान मुलांनी त्याला थांबवले आणि कुठेही जाऊ नये म्हणून आग्रह करू लागले. आता राजाला बिरबलाच्या बोलण्यावर अजिबात विश्वास बसला नाही, त्याला वाटले की बिरबल उशीरा येण्याचे खोटे निमित्त करत आहे. त्याने बिरबलला सांगितले की मुलांना पटवणे इतके कठीण नाही. जर त्यांनी आज्ञा पाळली नाही तर त्यांना थोडेसे फटकारून शांत केले जाऊ शकते.
तसेच जेव्हा अकबराचे यावर समाधान झाले नाही, तेव्हा बिरबलाने उपाय शोधला. त्याने राजासमोर एक अट ठेवली, तो म्हणाला की तो हे सिद्ध करू शकतो की लहान मुलांना समजावून सांगणे खूप कठीण आहे, परंतु यासाठी त्याला लहान मुलासारखे वागावे लागेल आणि राजाला त्याला समजावून सांगावे लागेल. राजाने त्याची अट मान्य केली. दुसऱ्याच क्षणी बिरबल लहान मुलासारखा ओरडू लागला आणि रडू लागला. राजाने त्याला सांत्वन देण्यासाठी आपल्या मांडीवर घेतले. बिरबल राजाच्या मांडीवर बसला आणि त्याच्या लांब मिशांशी खेळू लागला. कधीकधी तो लहान मुलांसारखे चेहरे करायचा, तर कधीकधी तो मिशा ओढायला सुरुवात करायचा. आतापर्यंत राजाला कोणताही आक्षेप नव्हता. जेव्हा बिरबल त्याच्या मिशींशी खेळून कंटाळला तेव्हा तो ऊस खाण्याचा आग्रह करू लागला. राजाने ऊस आणण्याचा आदेश दिला. जेव्हा ऊस आणला गेला तेव्हा बिरबलने तो सोलण्याचा आग्रह धरला. एका नोकराने ऊस सोलला. आता बिरबल जोरात ओरडू लागला की त्याला फक्त उसाचे छोटे तुकडे करायचे आहे.
तसेच त्याचा आग्रह पूर्ण करण्यासाठी उसाचे छोटे तुकडे करण्यात आले. जेव्हा राजाने हे तुकडे बिरबलाला खाण्यासाठी दिले तेव्हा बिरबलाने ते तुकडे जमिनीवर फेकून दिले. हे पाहून राजा खूप रागावला. त्याने रागाने बिरबलला विचारले, “तू ऊस का टाकलास? ते शांतपणे खा. बिरबल आणखी जोरात रडू लागला आणि ओरडू लागला. अकबराने प्रेमाने विचारले, “बिरबल सांग. तू का रडत आहेस?" बिरबलाने उत्तर दिले, "आता मला छोटा नको तर मोठा ऊस हवा आहे." अकबराने त्याला एक मोठा ऊस आणला, पण बिरबलाने त्या मोठ्या ऊसाला हातही लावला नाही.
तसेच आता बादशहा अकबराचा राग वाढत होता. तो बिरबलाला म्हणाला, "तुझ्या आग्रहाप्रमाणे तुमच्यासाठी एक मोठा ऊस आणला आहे, तू तो न खाता का रडत आहेस?" बिरबलाने उत्तर दिले, "हे छोटे तुकडे जोडून मला एक मोठा ऊस खावा लागेल." बिरबलाचा हा हट्टीपणा ऐकून राजाने आपले डोके धरले आणि आपल्या जागी जाऊन बसला. त्यांना अस्वस्थ पाहून, बिरबलने लहानपणी असल्याचे भासवणे थांबवले आणि राजाकडे गेला. त्याने राजाला विचारले, "मुलांना समजावून सांगणे हे निश्चितच कठीण काम आहे हे आता तुम्ही मान्य करता का?" राजाने मान हलवली आणि बिरबलाकडे हसायला लागला.
