ही कविता कुणीतरी मुख्यमंत्र्यांना वाचून दाखवली. तोपर्यंत अधिकारी सुट्टीवरून परतले होते. त्यांना ह्याची माहिती पडली तर ते घाबरले आणि कवीला सुट्टीवर पाठवले. अधिकारी कवी यांनी एका प्रभावशाली नेत्याला धरलं. म्हणाले - मला मुख्यमंत्र्यांकडे घेऊन चला. त्यांच्याशी माफी मिळून द्या. नेता त्यांना मुख्यमंत्र्यांकडे घेऊन गेले. त्यांनी स्वतःचा परिचय दिला ही होता की कवीने मुख्यमंत्र्यांच्या चरणी डोकं ठेवलं. मुख्यमंत्री म्हणाले- हा तो कवी होऊच शकत नाही ज्यांनी ती कविता लिहिली होती.
त्यांचे प्रमुख काम; कथा संग्रह:-
हँसते हैं रोते हैं, जैसे उनके दिन फिरे, भोलाराम का जीव; उपन्यास: रानी नागफनी की कहानी, तट की खोज, ज्वाला और जल; संस्मरण: तिरछी रेखाएँ; लेख संग्रह: तब की बात और थी, भूत के पाँव पीछे, बेइमानी की परत, अपनी अपनी बीमारी, प्रेमचन्द के फटे जूते, माटी कहे कुम्हार से, काग भगोड़ा, आवारा भीड़ के खतरे, ऐसा भी सोचा जाता है, वैष्णव की फिसलन, पगडण्डियों का जमाना, शिकायत मुझे भी है, उखड़े खंभे , सदाचार का ताबीज, विकलांग श्रद्धा का दौर, तुलसीदास चंदन घिसैं, हम एक उम्र से वाकिफ हैं, बस की यात्रा;
