किसी की भाई किसी की जान चित्रपट परीक्षण : छोले-इडली कॉम्बिनेशन
शुक्रवार, 21 एप्रिल 2023 (17:39 IST)
kisi ka bhai kisi ki jaan review बॉलीवूडला दक्षिण भारतीय चित्रपटांची इतकी भीती वाटते की ते एकतर दक्षिण भारतीय चित्रपटांचे रिमेक बनवत आहेत किंवा त्यांच्यासारखे चित्रपट बनवण्याचा प्रयत्न करत आहेत. सलमान खानचा चित्रपट 'किसी का भाई किसी की जान' हा तमिळ चित्रपट 'वीरम'चा रिमेक असला तरी तो पूर्णपणे दक्षिण भारतीय शैलीत बनवण्यात आला आहे. चित्रपटातील नायिका, खलनायक, मुख्य पात्र अभिनेता दक्षिण भारतीय आहे. चित्रपटाचे पार्श्वसंगीत, गाण्याचे चित्रीकरण, अॅक्शन दृश्ये आणि उपचार दक्षिण भारतीय चित्रपटांसारखेच आहेत. फक्त सलमान खान सोडला तर दक्षिण भारतातील प्रॉडक्शन हाऊसने बनवलेला हिंदी चित्रपट दिसतो.
कथेवर अॅक्शन, रोमान्स आणि फॅमिली ड्रामाचा बोलबाला आहे, पण कथा अतिशय रुटीन आहे. टाउनशिप रिकामी करणारा खलनायक आणि त्याच्या मार्गात उभा असलेला नायक ही संकल्पना खूप जुनी झाली आहे. अनाथ भावांसाठी भावाने लग्न न करण्याची कल्पना 60 च्या दशकातील चित्रपटांमध्ये दिसून आली. त्यामुळे प्रकरण पूर्णपणे पटकथा आणि दिग्दर्शनावर येते की ते नेहमीच्या कथेतून एक मनोरंजक चित्रपट कसा बनवतात.
स्पर्श खेत्रपाल आणि ताशा भांबरा यांनी कथा आणि पटकथा लिहिली आहे. सलमान खानच्या चाहत्यांच्या आवडीनुसार चित्रपटाची रचना करण्यात आली आहे. वेळोवेळी त्याने काही चांगले चढ-उतार दिले आहेत जे प्रेक्षकांना थक्क करून सोडतात. वैयक्तिक आयुष्यात सलमान खान ज्या प्रकारे मनापासून विचार करणारा माणूस आहे, त्याच पद्धतीने त्याचे भाईजान हे पात्र दाखवण्यात आले आहे. तो लोकांना मदत करतो. कुटुंब त्याच्यासाठी प्रथम स्थानावर आहे. आपल्या कुटुंबाला वाचवण्यासाठी तो कोणाशीही भांडतो. तो संपूर्ण परिसराचा नायक आहे. काय काम करते ते विचारू नका.
भाईजान लव (सिद्धार्थ निगम), इश्क (राघव जुयाल) आणि मोह (जस्सी गिल) या तीन भावांसोबत राहतो. चाहत (विनाली भटनागर) ही लवची मैत्रीण आहे, सुकून (शहनाज गिल) इश्कची मैत्रीण आहे आणि मुस्कान (पलक तिवारी) मोहाची मैत्रीण आहे. तिन्ही भावांना लग्न करायचे आहे, पण अडचण अशी आहे की ना भावाला स्वतः लग्न करायचे आहे आणि ना भावांना करू द्यायचे आहे. अखेरीस, ते भाईजानला हैदराबादमधील भाग्य (पूजा हेगडे) नावाच्या मुलीकडे घेऊन येतात. त्यांचा भाऊ बालकृष्ण गुंडमनेनी (व्यंकटेश) हा अहिंसावादी कार्यकर्ता आहे. प्रेमकथेत काही खलनायक देखील आहेत - नागेश्वरा (जगपती बाबू) आणि महावीर (विजेंद्र सिंग) ज्यांचे भाईजान आणि भाग्य यांच्या कुटुंबाशी वैर आहे.
कथेचे काही भाग कमकुवत आहेत. नागेश्वरा आणि बाला यांच्या शत्रुत्वाच्या ट्रॅकप्रमाणे फारसे आकर्षण नाही. सलमानसारख्या नायकाशी स्पर्धा करण्यासाठी महावीर इतका मोठा खलनायक वाटत नाही. भाईजानचे तीन भाऊ आणि त्यांच्या मैत्रिणींची पात्रे मुळीच कामाचे नाहीत. भाऊंच्या प्रेमाविषयी खूप काही बोलले गेले आहे, पण प्रेक्षकांना भावांचं प्रेम वाटेल अशा पद्धतीने दृश्यं तयार करण्यात आलेली नाहीत.
चित्रपटाचा पहिला अर्धा तास कनेक्ट होत नाही. सलमानच्या केसांपासून ते सेटपर्यंत सर्व काही इतके बनावट दिसते की प्रेक्षक चित्रपटाशी कनेक्ट होऊ शकत नाहीत. पूजा हेगडे चित्रपटात आल्यावर चित्रपटातील मनोरंजनाचा आलेख उंचावतो. सलमान आणि पूजाचा रोमान्स भाग चांगला आहे आणि मध्यांतरापर्यंत चित्रपटात काही चांगली आणि मनोरंजक दृश्ये आहेत. पटकथा लेखकांनी काही चांगले चढउतार दिले आहेत, परंतु संपूर्ण चित्रपटासाठी असेच म्हणता येणार नाही.
मध्यंतरानंतर चित्रपट अडखळतो. काही चांगली वळणे आणि ट्विस्ट येतात आणि काही लांब आणि कंटाळवाणे दृश्येही येतात. कथा थांबते. क्लायमॅक्समध्ये अॅक्शन भरपूर आहे, पण खलनायक आणि नायक यांच्यात इतकं तीव्र वैमनस्य नसल्यामुळे ते फारसं आकर्षित होत नाही.
दिग्दर्शक फरहाद सामजी यांनी चित्रपटात समतोल साधण्याचा प्रयत्न केला आहे. नाटक, रोमान्स, अॅक्शन आणि इमोशन हे सगळे त्याला नीट सांभाळता आले नाही. कौटुंबिक नाटकाला फारसे आकर्षण नसते. सलमान आणि पूजाचा रोमान्स चांगला आहे, तर सलमानच्या भावांचा रोमँटिक ट्रॅक एकदम बकवास आहे. कॉमेडी चांगली वाटत नाही कारण डायलॉग्समध्ये दम नाही. मेट्रो ट्रेनमध्ये सलमान आणि गुंड यांच्यातील भांडणाचे काही अॅक्शन सीक्वेन्स चांगले आहेत.
सलमान खानची स्वतःची अभिनय शैली आहे आणि त्याने त्या मर्यादेत अभिनय केला आहे. नृत्य करताना तो मंद दिसतो. काही ठिकाणी वजनही वाढलेले दिसते. अॅक्शन सीन्समध्ये तो चांगला दिसतो. पूजा हेगडे या चित्रपटाची खरी हिरो आहे. ती तिच्या सौंदर्याने आणि आत्मविश्वासाने चित्रपटात ताजेपणा आणते. तिचा अभिनय उत्कृष्ट आहे आणि प्रत्येक वेळी ती पडद्यावर येते तेव्हा जरा बरं वाटतं.
व्यंकटेश दग्गुबती हा उत्कृष्ट अभिनेता आहे, पण त्याचा पुरेपूर उपयोग होऊ शकला नाही ही खेदाची बाब आहे. जगपती बाबूंचीही तीच अवस्था आहे. खलनायक म्हणून तो उत्कृष्ट आहे, पण कथेत त्याला फारसा वाव नव्हता. राघव जुयाल, जस्सी गिल, सिद्धार्थ निगम यांनी त्वरित अभिनय शाळेत प्रवेश घ्यावा. शहनाज गिल, पलक तिवारी आणि विनाली भटनागर यांच्यात वाईट अभिनयाची स्पर्धा होते आणि तिघेही विजेते ठरले.
सतीश कौशिक, तेज सप्रू, आसिफ शेख यांनी बोर केली. रोहिणी हट्टंगडी, अभिमन्यू सिंग यांनी चांगली कामगिरी केली आहे. भाग्यश्रीच्या बहाण्याने सलमानला 'मैने प्यार किया'चे दिवस आठवले आहेत. रामचरणही एका गाण्यात दिसला आणि त्याने काही डान्स स्टेप्स दाखवल्या. विजेंदर सिंगने खूप ओव्हर अॅक्टिंग केली आहे आणि सलमानला घेणाऱ्या खलनायकात काय असावे हे त्याच्यात दिसत नव्हते.
चित्रपटातील दोन-तीन गाणी मधुर असून त्यांची छायांकनही उत्तम आहे. रवी बसरूर यांचे पार्श्वसंगीत आणि सिनेमॅटोग्राफी उत्कृष्ट आहे. अॅक्शन आणि स्टंटमध्ये थरार आहे. एडिटिंग अधिक टाईट हवी होती कारण सेकंड हाफचे काही दृश्ये खूप मोठी आहेत.
किसी का भाई किसी की जानची कथा नक्कीच रुटीन आहे, परंतु काही वळणे आणि ट्विस्ट देखील मनोरंजक आहेत. प्रत्येक प्रेक्षकांना खूश करण्याचा प्रयत्न करण्यात आला आहे. तुम्हाला जास्त अपेक्षा नसल्‍यास किंवा एखादा टिपिकल बॉलीवूड चित्रपट पाहायचा असेल, तर तुम्हाला तो आवडेल.
