२० ऑगस्ट १९३१ रोजी कर्नाटकातील हसन जिल्ह्यातील संतेश्वरा गावात जन्मलेल्या बैरप्पा यांचे बालपण गरिबी आणि वंचिततेत गेले. प्लेगच्या सावलीत वाढलेल्या बैरप्पा यांनी त्यांच्या आईकडून प्रेरणा घेतली आणि अत्यंत कठीण परिस्थितीत म्हैसूरमध्ये शिक्षण पूर्ण केले. म्हैसूर विद्यापीठातून तत्वज्ञानात सुवर्णपदकासह एम.ए. केल्यानंतर, त्यांनी बडोद्याच्या महाराजा सयाजीराव विद्यापीठातून "सत्य आणि सौंदर्य" या विषयावर इंग्रजीमध्ये डॉक्टरेट मिळवली. बैरप्पा यांनी गुजरातमधील हुबळी येथील सरदार पटेल विद्यापीठ, दिल्लीतील एनसीईआरटी आणि म्हैसूरमधील प्रादेशिक शिक्षण महाविद्यालयात तत्वज्ञानाचे प्राध्यापक म्हणून ३० वर्षे काम केले.
तसेच १९९१ मध्ये निवृत्तीनंतर, ते म्हैसूरमध्ये स्थायिक झाले, जिथे त्यांनी त्यांचे साहित्यिक कार्य आणखी खोलवर नेले. साहित्यिक योगदान: महाकाव्यांचे सजीव चित्रण बैरप्पा यांनी त्यांच्या ६० वर्षांच्या साहित्यिक कारकिर्दीत २५ हून अधिक कादंबऱ्या लिहिल्या, ज्यात वंशवृक्ष, दातु, पर्व, आवारन, मांद्र, उत्तरकांड आणि गृहभंग यासारख्या अभिजात कादंबऱ्यांचा समावेश आहे. त्यांच्या कादंबऱ्यांमध्ये भारतीय समाज, संस्कृती, तत्वज्ञान आणि मानवी भावनांचा सखोल शोध घेण्यात आला आहे.
एक्स वरील एका पोस्टमध्ये मोदी म्हणाले, "श्री एस.एल. भैरप्पा यांच्या निधनाने आपण एक महाकाय व्यक्ती गमावली आहे ज्याने आपल्या विवेकाला हलवून टाकले आणि भारताच्या आत्म्याला स्पर्श केला. एक निर्भय आणि कालातीत विचारवंत ज्यांनी आपल्या विचारप्रवर्तक कृतींनी कन्नड साहित्य समृद्ध केले. त्यांच्या लेखनाने पिढ्यांना विचार करण्यास, प्रश्न विचारण्यास आणि समाजाशी अधिक खोलवर जोडण्यास प्रेरित केले."
पंतप्रधान मोदी म्हणाले, "आपल्या इतिहास आणि संस्कृतीबद्दलची त्यांची अढळ आवड येणाऱ्या काळात लोकांना प्रेरणा देत राहील. या दुःखाच्या वेळी त्यांच्या कुटुंबियांना आणि चाहत्यांना मी संवेदना देतो. ओम शांती."
