गोकुळचा रहिवासी देवराज इंद्राला खूप घाबरत असे. त्यांना असे वाटायचे की देवराज इंद्र फक्त पृथ्वीवर पाऊस पाडतात. इंद्रदेवाची कृपा गोकुळावर राहील यासाठी शहरातील सर्व रहिवासी इंद्रदेवाची खूप पूजा करायचे. एकदा श्रीकृष्णाने गोकुळच्या लोकांना समजावून सांगितले की इंद्रदेवाच्या उपासनेत तुमचा वेळ वाया घालवण्यापेक्षा तुम्ही गाई -म्हशींची पूजा करणे चांगले. त्या तुम्हाला दूध देतात. हे प्राणी सन्मानास पात्र आहेत.
गोकुळच्या लोकांचा श्री कृष्णाच्या शब्दांवर निश्चित विश्वास होता. ते इंद्रदेव ऐवजी प्राण्यांचा आदर करु लागले. जेव्हा इंद्रदेवाने पाहिले की आता कोणीही त्याची पूजा करत नाही, तेव्हा ते या अपमानाने स्तब्ध झाले. इंद्रदेव संतापले आणि त्यांनी गोकुळच्या लोकांना धडा शिकवण्याचा निर्णय घेतला. भगवान इंद्राने ढगांना आज्ञा केली की तुम्ही गोकुळ नगरी बुडत नाही तोपर्यंत पाऊस पाडत राहा. इंद्राची आज्ञा मिळाल्यानंतर गोकुळ नगरीवर ढगांचा वर्षाव सुरू झाला.
गोकुळ नगरमध्ये असा पाऊस कधीच पडला नव्हता. आजूबाजूला पाणीच पाणी दिसू लागले. संपूर्ण शहर जलमय झाले. गोकुळचे लोक घाबरले आणि श्रीकृष्णाजवळ गेले. श्रीकृष्णाने सर्व गोकुळवासीयांना त्याच्या मागे येण्याचे आदेश दिले. गोकुळ रहिवासी आपल्या गायी आणि म्हशींसह श्रीकृष्णाच्या मागे गेले. श्रीकृष्ण गोवर्धन नावाच्या डोंगरावर पोहचले आणि तो डोंगर हाताच्या सर्वात लहान बोटावर उचलला. गोकुळचे सर्व रहिवासी येऊन त्या पर्वताखाली उभे राहिले. श्रीकृष्णाचा हा चमत्कार पाहून भगवान इंद्रही भयभीत झाले. त्याने पाऊस थांबवला. हे पाहून गोकुळचे लोक आनंदी झाले आणि आपापल्या घरी परतले. अशा प्रकारे श्रीकृष्णाने आपल्या सामर्थ्याने गोकुळवासीयांचे प्राण वाचवले.
