Kids story : एकदा एक गुरु आणि त्यांचे शिष्य प्रवासाला निघाले होते. रस्ता खूपच वाईट आणि डोंगराळ होता. गुरु पुढे चालत होते. शिष्य देखील त्यांच्या गुरुंच्या मागे चालत होते. थोडे अंतर चढल्यानंतर शिष्याचे पाय घसरले.
तो घसरला आणि लोळू लागला. शिष्य खोल खड्ड्यात पडणारच होता तेव्हा बांबूचा एक रोपटा त्याच्या हातात आला. त्याने तो घट्ट धरला. बांबू लवचिक होता. म्हणून तो धनुष्यासारखा खाली वाकला.
तेवढ्यात गुरु खंदकाजवळ आले आणि शिष्याला त्याचा हात धरण्यास सांगितले. तो धरून शिष्य बाहेर आला. गुरुंनी शिष्याला समजावून सांगितले, "बांबूपासून तू काय शिकलास?" शिष्य म्हणाला, "गुरुजी, बांबूने माझे जीवन वाचवले.
आपण त्याला दयाळू म्हणू शकतो. गुरु म्हणाले, "बांबूने तुमचे जीवन आणि स्वतःचे जीवन उखडण्यापासून वाचवले कारण त्यात लवचिकता होती. जर बांबू कठीण असता तर तो स्वतःच तुटला असता आणि तुम्हालाही खाली पाडले असते. म्हणून, आपण स्वतःमध्ये लवचिकता राखली पाहिजे. ज्यामुळे व्यक्तीला स्वतःचा आणि इतरांचा फायदा होतो.
बांबूमधील लवचिकतेमुळे, तो मोठ्या वादळालाही तोंड देऊ शकतो. तो कोणत्याही परिस्थितीत तुटत नाही. उलट, वादळामुळे तो खाली वाकतो. वाऱ्याच्या झुळूकांमुळे तो खूप उंचावर जातो. तात्पर्य : नम्रता माणसाला उंचीवर घेऊन जाते.
