Kids story : एकदा शेरा नावाचा सिंह खूप अस्वस्थ होता. तो एक तरुण सिंह होता ज्याने नुकतीच शिकार करायला सुरुवात केली होती. पण अनुभवाअभावी तो आतापर्यंत एकाही प्राण्याची शिकार करू शकला नव्हता. प्रत्येक अयशस्वी प्रयत्नानंतर तो दुःखी व्हायचा आणि त्याशिवाय, आजूबाजूला फिरणारे तरस देखील त्याची चेष्टा करून खूप मजा करायचे. शेरा रागाने त्यांच्यावर गर्जना करायचा, पण ते हट्टी तरस घाबरणार नव्हते, असे करताना ते आणखी जोरात हसायचे. “त्यांच्याकडे लक्ष देऊ नकोस”, गटातील इतर सिंह सल्ला द्यायचे.
“मी लक्ष कसे देऊ नये? मी जेव्हा जेव्हा एखाद्या प्राण्याची शिकार करायला जातो तेव्हा तेव्हा या तरसांचा आवाज माझ्या मनात घुमत राहतो”, सिंह म्हणाला. सिंहचे मन निराश होत होते, त्याच्या मनात तो स्वतःला एक अयशस्वी शिकारी म्हणून पाहू लागला आणि भविष्यात शिकार करण्याचा प्रयत्न करू नये असा विचार करू लागला.
सिंहची आई, जी गटातील सर्वात यशस्वी शिकारींपैकी एक होती, तिला हे समजले. एका रात्री, आईने सिंहला बोलावून म्हटले, "काळजी करू नकोस, आपण सर्वजण या टप्प्यातून गेलो आहोत. एक काळ असा होता जेव्हा मी अगदी लहान शिकारही करू शकत न्हवते आणि नंतर हे तरस माझ्यावर खूप हसायचे. मग मी हे शिकले, "जर तू हार मानलीस आणि शिकार करणे थांबवलेस, तर तरस जिंकतात. पण जर तू प्रयत्न करत राहिलास आणि स्वतःला सुधारत राहिलास. शिकत राहिलास, तर एक दिवस तू एक उत्तम शिकारी बनशील आणि मग हे तरस कधीच तुला हसू शकणार नाहीत."
काळ गेला आणि काही महिन्यांत, सिंह एक उत्तम शिकारी म्हणून उदयास आला आणि एके दिवशी त्याने त्या तरसांपैकी एकाला पकडले. मला मारू नकोस मला माफ कर मला जाऊ दे", तरसाने विनवणी केली. "मी तुला मारणार नाही, मला फक्त तुला आणि तुझ्यासारख्या टीकाकारांना संदेश पाठवायचा आहे. तुझ्या थट्टेने मला थांबवले नाही, त्याने मला फक्त एक चांगला शिकारी बनण्यास प्रेरित केले. माझी थट्टा करून तुला काहीही मिळाले नाही पण आज मी या जंगलावर राज्य करतो." जा, मी तुझा जीव वाचवतो. जा आणि तुझ्या धूर्त मित्रांना सांग की ज्याची त्यांनी काल थट्टा केली होती तो आज त्यांचा राजा आहे.”
