Kids story : एकदा एका व्यक्तीने स्वामी विवेकानंदांना विचारले, “जगात आईचा इतका गौरव का आहे आणि त्याचे कारण काय आहे? हा प्रश्न ऐकल्यानंतर स्वामीजींच्या चेहऱ्यावर हास्य पसरले. तसेच या प्रश्नाचे उत्तर देण्यासाठी त्यांनी त्या व्यक्तीसमोर एक अट ठेवली. अटीनुसार त्या व्यक्तीला ५ किलोचा दगड कापडात गुंडाळून २४ तास पोटावर बांधून स्वामीजींकडे जायचे होते.
स्वामीजींच्या सल्ल्यानुसार, त्या माणसाने पोटाला दगड बांधला आणि तेथून निघून गेला. आता त्याला दिवसभर दगड बांधताना त्याचे सर्व काम करावे लागत होते, पण ते करणे त्याच्यासाठी कठीण होत चालले होते. दगडाच्या ओझ्यामुळे तो लवकर थकला. दिवस कसा तरी गेला, पण संध्याकाळपर्यंत त्याची प्रकृती आणखी बिकट झाली. जेव्हा त्याला हे सहन झाले नाही, तेव्हा तो थेट स्वामीजींकडे गेला आणि म्हणाला, “स्वामीजी, मी हा दगड जास्त काळ बांधून ठेवू शकत नाही. फक्त एका प्रश्नाचे उत्तर जाणून घेण्यासाठी मी इतका त्रास सहन करू शकत नाही.” त्या व्यक्तीचे म्हणणे ऐकून स्वामीजी हसले आणि म्हणाले, “तुम्ही २४ तास दगडाचे वजनही सहन करू शकत नाही आणि आई नऊ महिने बाळाला तिच्या पोटात ठेवते आणि सर्व प्रकारची कामे करते. यानंतरही तिला अजिबात थकवा जाणवत नाही. या संपूर्ण जगात आईसारखी कोणीही नाही, जी इतकी बलवान आणि सहनशील आहे. आई ही शीतलता आणि सहनशीलतेचे मूर्तिमंत रूप आहे. या जगात आईपेक्षा श्रेष्ठ कोणी नाही. आईच्या गौरवाचे आपण कितीही कौतुक केले तरी ते कमीच आहे. आईच्या प्रेमाचे ऋण कोणीही फेडू शकत नाही आणि आईची गरज काय असते हे स्वामी विवेकानंदांनी खूप चांगल्या प्रकारे स्पष्ट केले. तात्पर्य : या जगात आईपेक्षा मोठे काहीही असू शकत नाही.
