अकबर-बिरबलची कहाणी : अकबरचा पोपट

Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एकदा बादशाह अकबर बाजारात फिरायला गेले होते. तिथे त्यांना एक पोपट दिसला, जो खूप सुंदर होता. त्याच्या मालकाने त्याला अनेक चांगल्या गोष्टी शिकवल्या होत्या. हे पाहून बादशहा अकबर खूश झाले. त्यांनी तो पोपट विकत घेण्याचे ठरवले. पोपट खरेदी करण्याच्या बदल्यात बादशाह अकबरने मालकाला चांगली किंमत दिली. ते त्या पोपटाला राजवाड्यात घेऊन आले. पोपट राजवाड्यात आणल्यानंतर बादशहा अकबरने त्याची खूप काळजी घेण्याचे ठरवले.

आता जेव्हा जेव्हा अकबर त्याला काहीही विचारायचे तेव्हा तो लगेच उत्तर द्यायचा. अकबर खूप आनंदी होई. दिवसेंदिवस तो पोपट त्यांना त्याच्या जीवापेक्षाही प्रिय होत गेला. त्यांनी त्यांच्या राजवाड्यात राहण्यासाठी शाही व्यवस्था करण्याचे आदेश दिले. बादशहाने आपल्या नोकरांना सांगितले, 'या पोपटाची विशेष काळजी घ्या.' पोपटाला कोणत्याही प्रकारची वेदना होऊ नयेत. ते असेही म्हणाले, की, 'हा पोपट कोणत्याही परिस्थितीत मरता कामा नये.' जर कोणी त्यांना पोपटाच्या मृत्यूची बातमी दिली तर ते त्या व्यक्तीला फाशी देतील.' राजवाड्यात पोपटाच्या राहण्याची विशेष काळजी घेतली जात होती. मग एके दिवशी अचानक अकबराचा लाडका पोपट मरण पावला.

आता, राजवाड्यातील नोकरांमध्ये गोंधळ उडाला की हे बादशहा अकबराला कोण सांगेल, कारण अकबराने म्हटले होते की जो कोणी त्यांना पोपटाच्या मृत्यूची बातमी देईल, ते त्याला फाशी देतील.आता नोकरांना काळजी वाटू लागली. खूप विचार केल्यानंतर त्याने हे बिरबलाला सांगायचे ठरवले. सर्वांनी बिरबलाला संपूर्ण कहाणी सांगितली. मृत्युची बातमी देणाऱ्या व्यक्तीला सम्राट अकबर मृत्युदंड देईल असेही सांगण्यात आले. हे ऐकून बिरबलने ही बातमी सम्राट अकबराला सांगण्याचे मान्य केले. अकबराला याची माहिती देण्यासाठी तो राजवाड्यात गेला. बिरबल अकबराकडे गेला आणि म्हणाला महाराज एक दुःखद बातमी आहे. बादशहाने विचारले काय झाले सांगा? बिरबल म्हणाला महाराज, तुमचा लाडका पोपट काही खात नाही, पीत नाही, काही बोलत नाही, तेव्हा अकबर म्हणाले तो डोळे उघडत आहे का, काही हालचाल करत नाहीये का, अकबर रागाने म्हणाले काही नाही?" "तुम्ही लगेच का म्हणत नाही की तो मेला आहे?" बिरबल म्हणाला, 'हो महाराज, पण हे तुम्हीच सांगितले, मी नाही. आता बादशहा अकबराला आपले बोलणे आठवले. अकबरही काहीही बोलू शकला नाही. अशाप्रकारे, बिरबलाने मोठ्या चातुर्याने आपले आणि आपल्या नोकरांचे प्राण वाचवले.

तात्पर्य : कठीण काळात घाबरू नये, तर चातुर्याने वागले पाहिजे. बुद्धीचा वापर करून कोणतीही समस्या सोडवता येते.