वडील : "बाळ, या पेल्याची किंमत किती आहे.?"
मुलगा उत्तरतो : "असेल पंधरा रुपये."
वडील : "समज या पेल्यात पाणी भरले तर?"
वडील : "ठीक आहे. आता मी यात सोन्याचे काही दागिने भरतो."
मुलगा : "आता तर याची किंमत लाखोंच्या घरात होईल."
वडील : आता मी अनमोल अशा जवाहिरांनी हा पेला भरतोय."
मुलगा : "आता तर याची किंमत अब्जावधीच्या घरात जाईल किंवा त्याही पलीकडे होईल."
वडील : "आता याचे किती रुपये येतील.?"
मुलगा : "आता याची किंमत शून्य आहे बाबा. उलटपक्षी काचा गोळा करताना त्रास होईल तो वेगळाच."
वडील सांगतात : "माणसाचेही असेच आहे,बाळा. जितका तू सद्गुणांनी युक्त होत जाशील, तसतसा तू अनमोल बनत जाशील. समाजासाठीही आणि तुझीही योग्य दिशेने उन्नती होत राहिल. पण अवमूल्यन व्हायला, मातीमोल ठरायला, आणि अधःपतन व्हायला मात्र एक क्षणही पुरेसा असतो. तेव्हा सतत सावध राहून
